Pyłek ambrozji stanowi najczęstszą przyczynę choroby zwanej pyłkowicą w Ameryce Północnej. Przez wiele lat uważano, że nie stanowi on problemu w Europie.

Pod koniec lat 60. XX wieku, ambrozja pojawiła się w wielu krajach Europy, m. in.: we Francji, w północnych Włoszech, w krajach bałkańskich, w południowej Austrii, na Węgrzech, na Ukrainie, a ostatnio również w Polsce. W naszym kraju jej kwitnienie przypada na drugą połowę sierpnia, cały miesiąc wrzesień oraz pierwszą dekadę października.

Ambrozja należy do rodziny Astrowatych (Asteraceae), dawniej: Compositae i obejmuje w przybliżeniu 40 gatunków. Większość z nich pochodzi z Ameryki Północnej. Objawy alergiczne powodują przede wszystkim alergeny pyłku ambrozji bylicolistnej (łac. Ambrosia artemisiifolia) i ambrozji trójdzielnej (łac. Ambrosia trifida). W Polsce występują trzy gatunki ambrozji: ambrozja bylicolistna (Ambrosia artemisiifolia L.) – elatior, ambrozja zachodnia (Ambrosia psilostachya DC.), ambrozja trójdzielna (Ambrosia trifida).

Ambrozja wysiewana jest głównie z importowanego zboża. W związku z tym obserwowana jest najczęściej w okolicach stacji kolejowych, punktów oczyszczania ziarna zbóż czy elewatorów zbożowych. Jest ona zaliczana do efemerofitów, czyli organizmów pojawiających się przejściowo i szybko wymierających. Właśnie dlatego jej skupiska szybko zanikają. Niemniej jednak, wraz ze zmianami klimatu oraz zwiększaniem terenów umożliwiających jej rozwój możliwe jest osiedlanie się ambrozji na coraz większych obszarach. Z tego powodu alergen pyłku ambrozji znajduje się w zestawie alergenów poddawanych testom skórnym na terenie Polski.